Олег Иванович 1962 жылы 19 шілдеде көне Баку қаласының маңындағы жайлы Бина ауылында дүниеге келген. Бала кезінен ол өз Отанының рухын сіңіріп, 1979 жылы № 32 орта мектепті бітіріп, мүмкіндіктер әлеміне қадам басты. 1983 жылы ол Әзербайжан КСР Жоғарғы Кеңесі атындағы Баку жоғары жалпыәскери командалық училищесін тәмамдап, Отан қорғау ісіне өмірін арнауға дайын, алдына мақсат қоя білетін жас жауынгер лейтенант болды.

Оның әскери қызметтегі жолы батылдыққа және сынақтарға толы болды. Қазақстанға, КСРО Орта Азия әскери округіне жіберілген Олег Алматы қаласының шетіндегі мотоатқыштар полкінде взвод командирі болды. Бірақ нағыз қиындықтар оны алда күтіп тұрды. 1986 жылдың наурызында ол Ауғанстандағы қанды ұрыс аймағына жіберіліп, онда ол Джелалабад маңындағы 66-жеке мотоатқыштар бригадасының десанттық-шабуылдаушы батальонында қызмет атқарды. Сол жерде Нангархар, Құнар және Лагман провинцияларының шаңы мен атыс даласында ол бейбіт өмір үшін күресіп, жауынгерлік жолдастықты ту қылып көтеріп, өз өмірін тәуекелге салып, ротаның басшысы болды. Өмір үшін күреске айналған 1986 жылдан бастап 1988 жылға дейінгі уақыт ол үшін қаһармандық мектебі болды, онда күн сайын өмір сүру үшін күреске түсті. Өзінің ерлігі үшін Қызыл Жұлдыз орденімен марапатталып, мінсіз қызмет атқарудың символы болды.  Біз оны жүрегі отанының тағдырымен бірдей соғып, алған жарақаты жан жарасына айналған жауынгер ретінде еске аламыз.

Олег Иванович 1989 жылы әскерден кетіп, өмірінің жаңа бөлімін ашты - жарық пен рухани ізденістерге толы. Ол өз жан дүниесінің бастауына қайта оралғандай исламды ресми түрде қабылдап, Қазақстан мүфтиінің бұрынғы орынбасары кемеңгер Мұхаммед Хусайн-қажы Алсабековтің жетекшілігімен қасиетті діни қағидаларды зерттей бастады. Бұл сәтте ол қайта түледі: Әли Апшерони есімін алып, жауынгерден уағыздаушыға айналып, өмірін бейбітшілік пен дінді таратуға арнады.

1992 жылы қасиетті парызын орындап, ол Меккеге қажылық жасап, бұл оның жүрегін одан да үлкен сәулелі шуаққа толтырды. Ол жақтан оралған соң  Әли «Әл-Мәдина» ислам діни-ағартушылық қоғамын құрып, оның рухани тәлімгері болды. Бітімгершілік миссияларымен ол әлемнің көптеген елдерін аралады, қараңғы заманда үміт отын алып жүретін саяхатшы ретінде жер жүзіне түсіністік пен үйлесімділік тұқымын септі.

Әли-хаджи ханафи мазхабының дәстүрлі сунниті болған, оның көзқарасы дәстүрге деген құрметке және діни төзімділікке толы болды. 1997 жылдың қазанында Алматыдағы ТМД елдерінің 40-тан астам рухани көшбасшылары жиналған дөңгелек үстелде ол Еуразиялық конфессияаралық бітімгершілік орталығының төрағасы болып сайланды. Бұл миссия оның өмірінің шыңына айналды: оған конфессияаралық дипломатияны алып жүру, жанжалдарды реттеуге және жақындастыра отырып ымыраға келтіруге көмектесу тапсырылды. Ол сондай-ақ Ауғанстандағы соғыс ардагерлерінің Алматы ұйымын басқарып, соғыс отын кешкен ардагерлерге қолдау көрсетіп отырды.

2000-жылдардың басына дейін Әли Апшерони апта сайын Қазақстан теледидары мен радиосы арқылы өзінің даналығымен бөлісіп отырды, оның уағыздары тыңдаушыларын жылы сезіммен оятып, сенім мен мейірімділіктің күшін берді. Оның өмірі төзімділік, махаббат пен бірлік сабағынан өткен, әлемдер, адамдар арасындағы көпір болып табылатын.

Әли-қажы ибн Усман әл-Апшерони 30.06.2024 жылы өзінің өмір жолын Қазақстандағы Алматы қаласында аяқтады.

Бүгін Әли Апшерониді еске ала отырып біз оның жарқын бейнесіне ризашылық сезімімізді білдіреміз. Ол дүниеден өткенімен, артынан бейбітшілік, сенім мен үмітке толы мұрасын қалдырды. Оның жолы бізді игі істерге шабыттандырсын, ал оның есімі біздің жүрегімізде мәңгі сақталсын.